13η συνέχεια

- Δεν μπορώ να πω κυρία Λενιώ, είπε η Ελπίδα, ότι ήταν εύκολο για μένα η προσαρμογή στο νέο σπίτι, μαζί με άλλους ανθρώπους που δεν ήταν η οικογένεια μου όμως καταλάβαινα ότι δεν είχα άλλες επιλογές και έκανα κάθε δυνατή προσπάθεια. Το σπίτι πλούσιο σε όλα του, υπηρέτρια για τις δουλειές, κορίτσι για το μωρό να βοηθάει στο μεγάλωμα του, τα ψυγεία τους πάντα γεμάτα..Η θεία μου όλη μέρα έξω με φίλες και ραντεβού σε διάφορες ασχολίες της, ο θείος εξαφανισμένος στις δουλειές του τον βλέπαμε βράδυ, εκνευρισμένο από τις ασχολίες του και πάντα αγέλαστο σαν τη..θεία μου. Τότε έπρεπε να κάνουμε ησυχία για να φάει και να δει τηλεόραση με το τηλεκοντρόλ στο χέρι να αλλάζει αλλεπάλληλα  τα κανάλια .Τους παρακολουθούσα κρυφά και σκεπτόμουν ότι μπορούν κάποιοι άνθρωποι να μένουν δίπλα ο ένας στον άλλο και όμως..να λείπουν!

Εκείνες τις ώρες μου έλειπε το σπίτι μου, οι γονείς μου, η γεμάτη γέλια και πειράγματα αγκαλιά του πατέρα μου και η μητέρα που πηγαινοερχότανε αν και κουρασμένη με τα πιάτα από τη κουζίνα. 

Θα σας φανεί παράξενο μα η δική μου χαρά ήταν τώρα η μικρή Ελένη το μωράκι τους που με λάτρευε γιατί το έσφιγγα στην αγκαλιά μου και το έκανα παιχνίδια.Του μιλούσα για όλα αυτά που είχα στο μυαλό και τη καρδιά μου και το γελάκι του ήταν εκείνο που ζέσταινε τη μέρα μου.

Η συμπεριφορά τους απέναντι μου ήταν σχεδόν αδιάφορη μα καλή, άλλωστε φρόντιζα η παρουσία μου στο σπίτι να είναι σχεδόν..αόρατη ώστε να μη τους εμποδίζω. Σχολείο, φαγητό σπάνια με όλους μαζί συνήθως με τη κυρία Σοφία την γυναίκα του σπιτιού στη κουζίνα που χαιρόταν αφάνταστα τη συντροφιά μου. Τα βράδια που έφευγε η νταντά του μωρού έφτιαχνα ένα σάντουιτς και την περνούσα μαζί του στο δωμάτιο μου διαβάζοντας τα μαθήματα μου και μιλώντας το. Μόλις άρχιζε να μιλάει, άργησε όπως είπε ο γιατρός του και προσπαθώντας να ανέβει στην αγκαλιά μου μου φώναζε με το δικό του τρόπο το όνομα μου:..Έλπη..Έλπη..

Στο σχολείο πάλι με πείσμα ήμουν η καλύτερη σχεδόν μαθήτρια πράγμα που ικανοποιούσε τη θεία μου όταν τη το έλεγαν οι βαθμοί μου.Με είχαν βάλει σε ιδιωτικό σχολείο μα πιστεύω ότι το έκαναν μόνο από..πρεστίζ για το κύκλο τους .Από μισόλογα στο τηλέφωνο καταλάβαινα ότι η παρουσία μου στην οικογένεια τους "ανέβαζε" την εικόνα της οικογένειας τους φίλους και συνεργάτες τους. Ξέχασα να σου πω ότι στο τεράστιο σαλόνι κάνανε συχνά γιορτές σε συνεργάτες του θείου και τις συζύγους τους φίλες της θείας μου..φίλες..λέμε τώρα. Σπάνια κατέβαινα μόνο απλά για να με δείξει σε κάποιες λέγοντας:

 - Τι να γίνει χρυσή μου, το καημένο το ορφανό θα κατέληγε σε ίδρυμα...

Τότε έσφιγγα τις γροθιές μου και έμπηγα τα νύχια στη σάρκα για να μη βγάλω στη γλώσσα μου όσα με βάραιναν με αυτές τις λέξεις.. 

Έτσι πέρασαν τα 4 χρόνια κόντευα στη 2α Λυκείου και πολλές φορές τις νύχτες σκεπτόμουν ότι έπρεπε να κλείσω πολύ τα μάτια και να προσπαθήσω για να φέρω την εικόνα των γονιών μου στα μάτια μου..με πίκραινε και με βάραινε ενοχικά το γεγονός ότι άρχισα να..ξεχνάω..........................................................

Η Ελπίδα είχε πια γίνει ένα ψηλό , όμορφο κορίτσι, λεπτό καλοκαμωμένο μα αδιάφορο για την εμφάνιση του ίσως γιατί ο κόσμος της όλος ήταν σχολείο, σπίτι, δωμάτιο. Φίλες..καμία..απλά γνωριμίες στη τάξη και η αποχή της από τα πάρτυ και τα ενδιαφέροντα των άλλων συμμαθητριών της της στερούσαν το δέσιμο με κάποια από αυτές. 

Όφειλε να πει ότι οι θείοι της φρόντιζαν να γεμίζουν τις ώρες της με καθηγητές για ξένες γλώσσες που η Ελπίδα το εκμεταλλεύτηκε σωστά σαν εφόδιο . Μοναχική ίσως, σχεδόν πάντα με ένα βιβλίο στο χέρι και με μόνη απασχόληση το 6χρονο κοριτσάκι της οικογένειας. Βόλευε αυτό τους θείους της, η κοπέλα που το φρόντιζε έπαψε να έρχεται και η αγάπη της μικρής σ'αυτήν τους ικανοποιούσε αφού έτσι το φρόντιζε σιωπηλά χωρίς να τους κουράζει.

Όλα άλλαξαν τη τελευταία χρονιά όταν ξαφνικά ο ..θείος ..αντιλήφθηκε ότι εκείνο το κλαμένο φοβισμένο κοριτσάκι είχε γίνει μία νεαρή όμορφη κοπέλα με την αθωότητα του παιδιού ακόμη μέσα της.

Ήταν παραμονές Χριστουγέννων και η θεία της ετοίμαζε πυρετωδώς μία μεγάλη συγκέντρωση σπίτι της.. Ο θείος της είχε πάρει ακόμα μία αντιπροσωπεία στη δουλειά του και έπρεπε να ευχαριστήσει και να γνωριστεί οικογενειακά με τους άλλους μετόχους.

Στο σπίτι γινόταν μία κατάσταση αναβρασμού, λίστες για αγορές, αλλαγές ακόμα και στις κουρτίνες γιατί ..δεν ταίριαζαν πια στη μόδα, ένα τεράστιο φυσικό έλατο, διακοσμητής για το στολισμό του σαλονιού.. Η Ελπίδα με τη μικρή Έλενα ( έτσι της  είπε η θεία της ότι πρέπει να τη φωνάζει..) εξαφανισμένες στο δωμάτιο και απέναντι σε μία  παιδική χαρά για να βρουν την ησυχία τους.

Κάποια στιγμή μπαίνοντας η θεία της την φώναξε ότι την ήθελε να μιλήσουν.. Άφησε τη μικρή στα παιχνίδια της και την ακολούθησε στο δωμάτιο που το είχαν σαν μικρό σαλόνι και όπου οι δύο υπολογιστές τους είχαν τη πρώτη θέση.

-Ελπίδα  βλέπεις τι ετοιμάζουμε, τα θέλω όλα στην εντέλεια και ένα από τα προβλήματα είσαι εσύ..

-Εγώ;..μα τι έκανα θεία μου;

-Απλά μεγάλωσες κορίτσι μου και έχω βαρεθεί να σε βλέπω με φόρμες και τριμμένα τζιν.Δεν σου αρέσει το ωραίος; δεν θέλεις να φροντίζεις την εμφάνιση σου; ίδια η μητέρα σου όταν τη πρωταντίκρυσα με τον αδελφό μου στο σπίτι μας..

Η Ελπίδα έσκυψε το κεφάλι και..έσφιξε ξανά τις γροθιές..

-Λοιπόν, αύριο κι όλας θα σε συνοδέψει η κυρία Νίνα  που ξέρει από αυτά και παρατήρησε την..αόρατη παρουσία σου , σε μία σειρά από αλλαγές που οφείλεις  να κάνεις στον εαυτό σου. Σκέψου τι έλεγαν πίσω από τη πλάτη μας όλες οι γνωστές όταν σε έβλεπαν..

-Μα..δεν χρειάζεται να ξοδευτείτε, μου αρέσουν τα τζιν..είμαι καλά και έτσι..

- Σώπα..δεν θέλω αντίρρηση, είναι μια σημαντική συγκέντρωση για μας  και οφείλει να εμφανιστεί όλη η οικογένεια. Αύριο είπα..αύριο..

Την επόμενη μέρα μία ..ξερακιανή κοκαλιάρα μα σαν εξώφυλλο περιοδικού νεαρή κυρία την κοίταξε μέσα στο σαλόνι με μία  απελπιστική ματιά, αναστέναξε και της άπλωσε το χέρι σε χαιρετισμό.

-Ονομάζομαι Νίνα..έτσι απλά θα με λες και θα φροντίσω να κάνω το ασχημόπαπο κύκνο. Ακολούθησε και δεν θέλω αντιρρήσεις μικρή μου.

Οι επόμενες ώρες ήταν λες και από κάποιο εξωσχολικό βιβλίο που διάβαζε τις ελεύθερες ώρες της , κάτι από ταινία, πάλι αποφάσιζαν για εκείνη ..χωρίς εκείνη.

Την πήγε για πρώτη φορά σε ινστιτούτο που της έκαναν ότι έβλεπε στο διαδίκτυο ή στη τηλεόραση μερικές φορές ή όταν οι φίλες της στο σχολείο καμάρωναν ότι έκαναν με τη μαμά τους. 

Δεν το αρνιόταν ότι το ..απόλαυσε..Καμάρωσε τα υπέροχα νύχια της, γέλασε με τη μάσκα ομορφιάς, τσίριξε με την αποτρίχωση, και έφερε ότι αντίρρηση μπορούσε μάταια να φέρει όταν της έκοψαν τα μαλλιά σε νέο..λουκ!

Ακολούθησε ένας πανικός από στοίβες ρούχων που η τελευταία που διάλεγε ήταν εκείνη.. Της ξεχώρισε μπλουζάκια, παντελόνια , 2 φορέματα, καλτσόν, κολάν, μπουφάν και ένα καλό παλτό νεανικό μα..ιδιαίτερα κομψό είναι αλήθεια. 

- Τώρα πάμε στο φόρεμα της Πρωτοχρονιάτικης βραδιάς που θα φορέσεις..Ένα που θα ξεχωρίζει και θα τονίζει τη νεαρή σου ηλικία και τη γυναίκα που θα γίνεις..

Την έβλεπε να κοιτάζει μία μία τις κρεμάστρες με μία ματιά εξεταστική και συνοφρυωμένη, ήθελε άπειρες φορές να της πει ότι όλα αυτά που κοιτούσε δεν ήταν γι' αυτήν..μα...

-Αυτό, αυτό μάλιστα..πρασινογάλανο σαν τα μάτια σου,μεταξένιο άγγιγμα, απλό μα..γυναικείο, σοβαρό μα ..σε κάνει να βλέπεις αυτά που αγκαλιάζει.. Αυτό..φόρεσε το, θέλω να το δω επάνω σου.

Της το πέταξε στα χέρι και της έδειξε σαν εντολή με το δάχτυλο το δοκιμαστήριο.. Η Ελπίδα υπάκουα μπήκε και ..σε λίγο πρόβαλε δειλά από τη πόρτα του. Η θριαμβευτική ικανοποιημένη ματιά της κας Νίνα της επιβεβαίωσε ότι δεν χωρούσε αντίρρηση. Της πέταξε ένα ζευγάρι πέδιλα με το πρώτο τακούνι που θα φορούσε στη ζωή της και μετά την έσυρε μπροστά στο καθρέπτη.

-Κοίτα..κοίτα..ο κύκνος που έκρυβες..ένας 17 χρονος κύκνος..Θεέ μου πότε πέρασε η ηλικία αυτή σε μένα, δεν θέλω να το σκέπτομαι!

Η Ελπίδα κοίταξε ξαφνιασμένη την εικόνα της στο καθρέπτη, δεν ήταν εκείνη, ήταν μία φιγούρα βγαλμένη από περιοδικό της θείας της. Η γυναίκα που κρύβεται μέσα σε κάθε κορίτσι "έσπασε" το κέλυφος και ξεπρόβαλε μαζί με την αύρα της νεανικής ηλικίας και την αθωότητα της κίνησης..όλα μαζί, ένα πακέτο μπροστά στο καθρέπτη.. Είδε τη ματιά θαυμασμού στα μάτια της πωλήτριας  και στο πρόσωπο ενός συνοδού μιας πελάτισσας που τον τράβηξε με ζήλια από το μπράτσο.. Δεν είμαι εγώ όμως..σκέφτηκε..είμαι όμορφη μα..δεν είμαι εγώ..αν ήταν η μαμά της τι θα έλεγε άραγε; ήταν από τις στιγμές που ένοιωσε την απουσία της ..

- Ένα τελευταίο μένει μικρή μου και είναι κάποια καλλυντικά που θα σου διαλέξω και θα σου δείξω πως να μεταχειρίζεσαι.. κάποιο κόσμημα ίσως..θα δούμε..κάτι απλό. ένα και εντυπωσιακό..

Όταν γύρισαν σπίτι η ώρα ήταν προχωρημένη, και άφησε τη κα Νίνα να μιλάει με τη θεία της και να της κάνει ανάλυση των εξόδων. Μετά άκουσε τη πόρτα να κλείνει πίσω της κι εκείνη ξάπλωσε στο κρεβάτι της με ένα πλήθος πακέτα γύρω της  και ευτυχώς που η μικρή Έλενα κοιμόταν γιατί δεν θα άντεχε άλλη κούραση.

-Ελπίδα ..Ελπίδα, φόρεσε το φόρεμα να σε δω..κόστισε τι διπλάσιο από το ενοίκιο του σπιτιού σου!

Αναστέναξε και φόρεσε ξανά πειθήνια το υπέροχο φόρεμα και σκαρφάλωσε ακόμα μια φορά στα ψηλοτάκουνα πέδιλα.. Έριξε μία τελευταία γρήγορη ματιά στο καθρέπτη και έσιαξε με τα δάκτυλα της τα καλοχτενισμένα μαλλιά που τα είχε χαλάσει λιγάκι ξαπλώνοντας στο κρεβάτι της.

Η θεία της στύλωσε με αδιευκρίνιστο βλέμμα  τα μάτια της στην "άγνωστη" που αντίκριζε στην άκρη της σκάλας.. και ο ήχος της εξώπορτας που χτύπησε πίσω από τον άνδρα της που έμπαινε ούτε καν την έκανε να γυρίσει. Αν γυρνούσε ίσως η έμπειρη ματιά της συζύγου θα έβλεπε καθαρά τη λάμψη του απροσδόκητου στα μάτια του άνδρα της.

Ο Αντώνης κουρασμένος μπήκε στο σαλόνι και η ματιά του καρφώθηκε άθελα του στη 'λάμψη" που έβγαινε  από το νεανικό κορμί της ..άγνωστης Ελπίδας..Μα που πήγε το κοριτσάκι;.. Εκείνο το κλαμένο θλιμμένο πρόσωπο με τη μαθητική σφραγίδα που αναγκάστηκε να δεχθεί σπίτι του ! Που εξαφανίστηκε το άχρωμο εφηβικό πλάσμα με τις φθαρμένες φόρμες και τα σπορτέξ που έφευγε μόλις τον έβλεπε..

-Αντώνη, δεν είναι όμορφη έτσι; είπε η θεία της, τη σουλουπώσαμε για τη βραδιά των καλεσμένων μη λένε ότι την έχουμε σαν.. παραπεταμένο. Ένα σωρό λεφτά ξόδεψα... και της λείπει λέει η Νίνα ένα κόσμημα..κάτι αλλά μα εντυπωσιακό..

 Ο Αντώνης άφωνος. Προσπάθησε να ξεκολλήσει τη ματιά του από την εικόνα της Ελπίδας που τον έκανε να νοιώσει κάτι που είχε ξεχάσει για καιρό πλέον μέσα του. Η γυναίκα του δεν ήταν εδώ και χρόνια  παρά η εικόνα της οικογένεια γι' αυτόν στη δουλειά και τη καριέρα του. Η ερωτική του ζωή καλύπτονταν από πανέμορφες συνοδούς στις εξόδους με άλλους συναδέλφους. Είχε ότι επιθυμούσε στην αγκαλιά του και όποτε το είχε ανάγκη απλά με ένα τσεκ επιταγών και το πολύ με κάποιο ακριβό δώρο.

Το πλάσμα αυτό ήταν ένα νεανικό όνειρο, κάτι που δεν μπορούσε να εντοπίσει τι του γέννησε μέσα του. Πέταξε το παλτό του στα χέρια της οικονόμου τους και προσπάθησε να κάνει τη ματιά και τη φωνή του αδιάφορη πλησιάζοντας στη γυναίκα του.

-Καλή, μπράβο, τα κατάφερες, έτσι έπρεπε , έχεις δίκιο όπως πάντα. Όσο για το κόσμημα ..ας κάνω κάτι κι εγώ..κάτι σαν πρωτοχρονιάτικο δωράκι ας πούμε στη νεαρή μας . Θα πω τη γραμματέα μου αύριο, όσο για σένα αρκετά σε κουράζουμε με τις δικές μου απαιτήσεις καλή μου.Τώρα ετοιμάστε μου για φαγητό κυρία Σοφία είμαι κουρασμένος.

Η θεία της ικανοποιήθηκε από τη τελευταία του παραδοχή της προσφοράς της και δεν επέμενε άλλο.

Η Ελπίδα προσεκτικά γύρισε και προχώρησε προς το δωμάτιο της  μα ένιωσε ότι κάτι θαρρείς ήταν καρφωμένο επάνω της και την βάραινε σαν κακιά πλέον κατάρα..

η