Κυριακή 19 Ιουλίου 2015

37η συνέχεια



Ξάπλωσε κρατώντας στο χέρι της ακόμα το χαρτί με τη πρόταση της γνωστής εταιρία. Το διάβασε για χιλιοστή φορά και δεν το χόρταινε. Η εταιρία “ COSMET ” ήταν ότι πιο γνωστό στο κόσμο των καλλυντικών στην Ελλάδα. Δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να ενδιαφερθεί για τα δικά της προϊόντα αν και..
-Γιατί όχι; Φώναξε δυνατά στον ίδιο τον εαυτό της..γιατί όχι; Τα όσα έφτιαχνε βέβαια ήταν μία μικρή πρωτοπορία , είχε παλέψει στη κυριολεξία να δημιουργήσει τη τόσο μικρή επιχείρηση της  «παντρεύοντας» τις παλιές αγνές συνταγές της γιαγιάς Ιουλίας με τις τεκμηριωμένες έρευνες της Λενιώς και όλα αυτά να τα δέσει κάτω από τη δική της επιστημονική κατάρτιση.  Τα αποτελέσματα από τα όσα προσέφερναν οι κρέμες της ήταν θαυματουργά από τα χρόνια της Λενιώς ακόμη όταν τα χάριζε στις γυναίκες του χωριού της. Όμως η παραγωγή της ήταν μικρή γιατί έπρεπε να αγοράζουν τα διάφορα φυτά , τα βότανα που δύσκολα βρισκόντουσαν όταν τα ήθελαν. Μετά έπρεπε να τα περάσουν από τις διάφορες φάσεις όπως τα έφτιαχνε η Λενιώ μα με μηχανήματα πλέον που μερικά δεν τα είχε και αναγκαζόταν να μεταχειρίζεται τον ανθρώπινο παράγοντα που ήταν δυστυχώς αργός .
Ο ύπνος την πήρε με το χαρτί στο χέρι και ο Μορφέας την οδήγησε σε αίθουσες συνεδρίων, σε εκθέσεις και βραβεία..είχε όνειρα, είχε φιλοδοξίες… είχε τόσα να κατακτήσει.
Το πρωί έφυγε με σχεδόν παιδιάστικη βιασύνη, το μικρό σακίδιο στον ώμο, τη φρυγανιά με τη μαρμελάδα στο χέρι ,  πασαλειμμένο με τη γλύκα της φιλί στο μάγουλο της Λενιώς και τη Στεφανία να την κοιτάζει με κατανόηση δίνοντας της στο χέρι τα ξεχασμένα στο σκρίνιο του διαδρόμου κλειδιά της. Θεέ μου σκέφτηκε, ευχαριστώ για τη Στεφανία, ήταν δώρο στη ζωή τους, ότι χρειαζόταν αφού η Λενιώ είχε μεγαλώσει και είχε προβλήματα υγείας. Τους κούνησε το χέρι σχεδόν πίσω από τη πόρτα που έκλεινε και κατέβηκε ανυπόμονα τις σκάλες.
-Αχ! Αυτό το κορίτσι, μουρμούρισε η Λενιώ στη Στεφανία μα τα χείλη της έσκαγαν ένα χαμόγελο γεμάτο τρυφερότητα και αγάπη.
-Εμείς κυρία Λενιώ θα τα λέμε καθώς θα φτιάχνουμε μαζί το φαγητό και μετά θα σας κάνω τα πιο όμορφα νυχάκια που είχατε ποτέ! Άσε που έχουμε ένα σωρό να κουτσομπολέψουμε! Την είδατε τη γειτόνισσα απέναντι που άπλωνε τα ρούχα φορώντας φόρεμα με στρας και δαντέλες;
Η Λενιώ την κοίταξε με αγάπη και ευγνωμοσύνη, δεν μπορεί σκέφτηκε, σίγουρα είναι η μετεμψύχωση της Μαίρης..
Η Χαρά έφτασε στο γραφείο της και πήγε κατευθείαν στο τηλέφωνο. Κοίταξε την ώρα..ας περίμενε λιγάκι..να μη φανεί η ανυπομονησία της σαν ..ανάγκη σκέφτηκε. Τα μάτια της κολλημένα στους δείκτες του ρολογιού, το πόδι της χτυπούσε ρυθμικά στο πάτωμα και ο καφές δεν είχε θαρρείς την ίδια γεύση με τον χθεσινό.
-Κοντεύει 11..μονολόγησε..θα πάρω.. είναι κανονική ώρα. Χαρά ,είπε στον εαυτό της, πρόσεχε, ήρεμα, όχι βιαστικά και ανυπόμονα, με ευγένεια μα όχι φορτικά, ήρεμα και με αυτοπεποίθηση!!!
-Εταιρία “ COSMET ”, ακούστηκε η φωνή μάλλον της γραμματέως, παρακαλώ πως μπορώ να σας εξυπηρετήσω;
-Είμαι η Χαρά Παπαδάκη και έχω ένα μέιλ στα χέρια μου από τη διεύθυνση σας. Νομίζω ότι ίσως χρειάζεται να κλείσω κάποιο ραντεβού για να έρθω όπως μου ζητήθηκε.
Η φωνή της ακούστηκε πειστικά σταθερή και με κάποιο..μικρό ύφος ώστε να …ψαρώσει την υπάλληλο και να την κάνει να σκεφτεί ότι είναι κάποια , ξαφνιάστηκε με την άμεση απάντηση της.
-Μάλιστα κυρία Παπαδάκη , υπάρχει το όνομα σας στη λίστα των ατόμων που μου έχει δοθεί για προτεραιότητα στις συναντήσεις με τη πρόεδρο. Πότε νομίζετε ότι θα μπορούσατε να περάσετε;
Η Χαρά πάγωσε λιγάκι μα γρήγορα απάντησε ότι αύριο το πρωί κατά τις 11 πάλι θα ήταν μία ιδανική ώρα.
-Ευχαριστώ κυρία Παπαδάκη, είμαι η Ειρήνη η ιδιαιτέρα της κας Steynthans και σας περιμένω εγώ η ίδια στη ρεσεψιόν της εταιρίας. Αύριο λοιπόν στις 11, ευχαριστώ.
Ακούμπησε η Χαρά το ακουστικό και σκέφτηκε αμέσως ότι το όνομα ήταν ξενικό και εκείνη ήξερε μέχρι τώρα ότι η εταιρία ήταν Ελληνική. Γυναίκα λοιπόν η πρόεδρος; Καλύτερα ή χειρότερα; Μετά σκέφτηκε παρηγορώντας τον εαυτό της και τη φοβία που την κατέλαβε, ότι ήταν απλά μία ..ερευνητική συνάντηση που ίσως δεν σήμαινε κάτι σοβαρό. Βεβαία θα της άρεζε μία συνεργασία με τέτοιο κολοσσό όμως δεν θα χαλούσε και τη ζαχαρένια της αν δεν γινόταν κάτι. Ήταν νέα , ήταν στην αρχή ακόμη, είχε μπροστά της χρόνο να φτιάξει και να δημιουργήσει πολλά.
Το επόμενο πρωί φρόντισε την εμφάνιση της, τίποτε το κραυγαλέο, ένα σοβαρό μα και νεανικό σύνολο. Τα μαλλιά της ελεύθερα στους ώμους της μα φροντισμένα, πρόσεξε τα παπούτσια της να είναι ασορτί με τη τσάντα που είχε πρόσφατα αγοράσει ξεπερνώντας τους ενδοιασμούς της για τη τιμή τους .Σκέφτηκε χαμογελώντας τη Μαίρη που της είπε κάποτε ότι τα παπούτσια είναι κάτι που προσέχουν οι άνθρωποι σε μία εμφάνιση γνωριμίας μετά τα..ωραία μάτια!
Παρκάρισε το μικρό της αυτοκίνητο στο γκαράζ της εταιρίας αφού ο υπεύθυνος του είχε το όνομα της σε λίστα μπροστά του. Ένοιωσε μέσα της μία μικρή ικανοποίηση, λες και κατάφερε κάτι, λες και ανέβηκε ένα ακόμα σκαλοπάτι. Μία όμορφη ξανθή κοπέλα την πλησίασε και της άπλωσε το χέρι μόλις την είδε.
-Η κυρία Χαρά Παπαδάκη; Είμαι η Ειρήνη η ιδιαιτέρα που σας μίλησα στο τηλέφωνο, παρακαλώ ακολουθήστε με.
Η ματιά της με διακριτικότητα βέβαια έκανε μία μικρή «έρευνα» επάνω της και αυθόρμητα της είπε:
-Είστε πολλή νέα, σας περίμεναν σίγουρα αρκετά μεγαλύτερη νομίζω..
Η Χαρά χαμογέλασε και δεν απάντησε παρά την ακολούθησε στο πέρασμα τους μέσα στους διαδρόμους του κτιρίου.
Θαύμασε την όμορφη προσεγμένα μοντέρνα διακόσμηση, τους πίνακες στους τοίχους που έδειχναν θαρρείς ότι έμπαινες σε ένα όμορφο σαλόνι και όχι σε εταιρία. Φθάσανε σε ένα χώρο που σίγουρα ήταν ένας άνετος  προθάλαμος για τα γραφεία πλημμυρισμένος από φως που έμπαινε από τους σχεδόν γυάλινους τοίχους του. Τα λουλούδια στις γωνιές του ήταν αληθινά και φροντισμένα, ένα υπέροχο χειροποίητο σίγουρα χαλί  και ένας τεράστιος δερμάτινος λευκός καναπές που δέσποζε στον ένα τοίχο. Θαύμασε το  υπέροχο τραπέζι με λευκά ξύλινα πόδια που κρατούσαν σαν φύλλα λουλουδιών  το βαρύ κρύσταλλο. Παραδίπλα τις άκρες του καναπέ 2 μικρά κρυστάλλινα τραπεζάκια με κάποια περιοδικά και καταλόγους με τα προϊόντα της εταιρίας.
Η ματιά της στάθηκε σε  μία υπέροχη  βιτρίνα που ήταν  απέναντι από το καθιστικό  αναγκάζοντας σε να τον κοιτάζεις έστω και χωρίς να θες και που φιλοξενούσε τις διακρίσεις της εταιρίας. Το βλέμμα της όμως αιχμαλωτίστηκε από τα  δύο πορτρέτα που υπήρχαν πάνω από τη βιτρίνα   στο τοίχο. Δεν ήταν φωτογραφίες βέβαια αλλά πίνακες  που εκφραστικά υποδείκνυαν τη κυριαρχία στο κτίριο των δύο ατόμων που απεικόνιζαν . Δύο θαυμάσια πορτρέτα και σίγουρα ζωγραφισμένοι  από έμπειρο σε πορτρέτα ζωγράφο.
Ένας άνδρας εύσωμος περίπου στα 70, με λευκά μαλλιά και ένα ήρεμο χαμόγελο στο πρόσωπο του σε κέρδιζε απλά και μόνο που τον αντίκριζες. Η δυναμική όμως έκφραση στο πρόσωπο του σου περνούσε αμέσως την αίσθηση ότι ήταν ένας άνθρωπος που πάλεψε και κατέκτησε όσα είχε με το σπαθί του.
Η καρδιά της χτύπησε δυνατά αντικρίζοντας τα μάτια της γυναίκας του διπλανού πορτρέτου που την κοίταζαν θαρρείς ερευνητικά από τη πρώτη στιγμή που το αντίκρισε. Ένοιωσε μέσα της κάτι σαν προειδοποιητική μαχαιριά να της υπενθυμίζει ότι θα ήταν ένας αντίπαλος γι’ αυτήν .  Πραγματικά  μία όμορφη γυναίκα, σίγουρα γύρω στα 40, καστανά μαλλιά τραβηγμένα στο πλάι έπεφταν στη μία μεριά του ώμου της επάνω στη ράντα από το κατακόκκινο φόρεμα της. Υπέροχα πρασινογάλανα μάτια γεμάτα με μία κενή αδιάφορη άψυχη θα έλεγε έκφραση ανέδιδαν κάτι σαν  υπεροψία και  προσπάθεια να δείξουν στον άλλον ότι έπρεπε να σκύψει το κεφάλι στη ματιά του αντικρίζοντας τα. Κάτι της φάνηκε γνωστό, προσπάθησε να θυμηθεί αν την είχε συναντήσει σε κάποιο σεμινάριο εταιριών, σίγουρα αυτό θα ήταν..αν και μια τέτοια παρουσία δεν θα περνούσε απαρατήρητη αν την συναντούσε. Η φωνή της Ειρήνης την έβγαλε από τις σκέψεις της.
-Κυρία Παπαδάκη σας περιμένουν, παρακαλώ περάστε.
Σηκώθηκε από το φιλόξενο καναπέ και διόρθωσε μηχανικά το λεπτό φθινοπωρινό σακάκι της , χαμογέλασε στη κοπέλα και με μία ανάσα αυτοπεποίθησης προχώρησε με σταθερά βήματα περνώντας μέσα από την ανοιχτή πόρτα που της έδειξε.
Ήταν εκείνη, η γυναίκα του πορτρέτου απλά τώρα της φάνηκε λίγο πιο μεγάλη και πιο γήινη χωρίς το μυστήριο που της έδωσε το πινέλο του ζωγράφου. Ήταν σκυμμένη σε έγραφα, το κινητό στο αυτί της και στο χέρι το στυλό που χτυπούσε με δύναμη το κρύσταλλο του γραφείου της συνοδεύοντας τις γεμάτες αυστηρότητα οδηγίες της σε όποιον μιλούσε.
Σήκωσε τα μάτια και την κοίταξε ενώ με το ελεύθερο χέρι της έδειξε την άνετη καρέκλα μπροστά της. Η Χαρά ένοιωσε να τη διαπερνάει ρεύμα όταν διασταυρώθηκε το γαλαζοπράσινο βλέμμα της με το δικό της, αστείο σκέφτηκε μα ..ένοιωσε φόβο, κάτι σαν να βρισκόταν στο γραφείο του διευθυντή σχολείου και περίμενε τη τιμωρία.
Η Steynthans έκλεισε το κινητό και χαρίζοντας της ένα γοητευτικό χαμόγελο της άπλωσε το χέρι με μία σχεδόν ανδρική κίνηση.
-Η κυρία Παπαδάκη νομίζω; Είστε πολύ πιο νέα από την εικόνα που είχα φτιάξει για σας σύμφωνα με τη..πρόοδο σας στο κοινό μας τομέα.
Η φωνή της ήταν γοητευτική, σαγηνευτική θα έλεγε και οι κινήσεις της είχαν τη χάρη ενός αιλουροειδούς. Η Χαρά της έσφιξε το χέρι και της χάρισε  ένα δικό της χαμόγελο χωρίς να καταλάβει ότι ανέδιδε από παντού αθωότητα και  εφηβική θαρρείς στάση .Αυτό για τη δυναμική πρόεδρο ήταν βούτυρο στο ψωμί της η μάλλον στο..παντεσπάνι της! Η ματιά της την παγίδευσε θριαμβευτικά  και αν η Χαρά δεν είχε τόσο ενθουσιασμό μέσα της θα έπρεπε να νοιώσει σαν τη μύγα που βάδιζε τυφλά στον ιστό της λαμπερής αράχνης.
-Σας ευχαριστώ για τη πρόσκληση αν και δεν βλέπω τι ενδιαφέρον θα είχα για σας μία τόσο μεγάλη εταιρία η δική μου βιοτεχνία θα έλεγα καλύτερα.
Την είδε να κινείται και να έρχεται δίπλα της, ακούμπησε τη μέση της στο γραφείο στηρίζοντας το ελάχιστο βάρος του καλλίγραμμου κορμιού της και της χάρισε ακόμα ένα μαγευτικό  χαμόγελο. Με την ίδια χάρη και με απαλές κινήσεις άνοιξε μία ασημένια ταμπακιέρα δίπλα της και έβαλε ένα τσιγάρο στα ρόδινα από το κραγιόν χείλη της. Το άναψε και το ρούφηξε με ηδονή σχεδόν  κοιτώντας για ελάχιστες στιγμές το καπνό που ανέβηκε παιχνιδιάρικα περνώντας και χαϊδεύοντας τα λαμπερά καστανά μαλλιά της. Το άρωμα της σίγουρα της εταιρίας ειδικά φτιαγμένο ίσως γι’ αυτήν μπήκε μεθυστικά στα ρουθούνια της Χαράς αιχμαλωτίζοντας το μυαλό και τις αισθήσεις της.
-Δεν σας προσφέρω γιατί είμαι σίγουρη ότι δεν έχετε αυτή τη κακή συνήθεια που δυστυχώς εγώ δεν μπορώ να αποχωριστώ όπως βλέπετε.
-Ευχαριστώ κυρία πραγματικά δεν καπνίζω!
-Είδατε; Νομίζω ότι μπορώ να μαντέψω τα πάντα για σας μόνο κοιτάζοντας τα όμορφα ματάκια σας. Είστε νέα, μορφωμένη, αυτό που λένε..καλό κορίτσι..έχετε φιλοδοξίες, σκοπούς και σχέδια μεγάλα μέσα σας . Είμαι σίγουρη ότι λατρεύετε αυτό που κάνετε , που δημιουργείτε και πάνω από όλα επιθυμείτε την θριαμβευτική επιτυχία στο σύντομο προσεχές μέλλον. Κι εδώ γλυκιά μου έρχομαι εγώ και η εταιρία μου να σας κάνει αυτό το δώρο, μία σύντομη ανάδειξη των προσόντων σας και μία διασφαλισμένη φήμη για το μέλλον σε σας και τα σκευάσματα σας.
Η Χαρά δεν μπόρεσε να αρθρώσει λέξη, μαγεμένη σχεδόν από το βλέμμα , τη φωνή και τη μυρωδιά της αισθάνθηκε απλά και μόνο ακροάτρια της εικόνας που της διηγιόταν .
-Η πρόταση μας είναι  να σας κάνουμε μέλλος της εταιρίας μας, να κάνουμε τα σκευάσματα σας δικά μας μα πάντα με τη δική σας σφραγίδα. Αυτή η ..εικόνα της αθώας φυσικής ομορφιάς που αναδίδουν όσα κάνετε μου αρέσει μικρή μου και θέλω να επεκταθώ σε μία αγορά γυναικών που χρειάζονται για τον εαυτό τους αυτό ακριβώς που τους δίνεις εσύ. Την αγνή , παλιά μαμαδίστικη συνταγή που εμείς σαν εταιρία μέχρι τώρα δεν μας απασχόλησε! Όμως είμαι άτομο που βλέπει μπροστά, θα έλεγα ότι θέλω να προβλέπω από πριν τη κάθε πιθανότητα στις αλλαγές των επιθυμιών των πελατών μας. Μπαίνουμε σε μία εποχή που τα  νέα άτομα θέλουν την επιστροφή στη Φύση, στην αγνότητα, στην έλλειψη χημικών παρεμβολών, στα βοτάνια και τα λουλούδια! Τι σας προσφέρω; μα τι άλλο νεαρή μου ..το μέλλον ..τη φήμη..τη διαφήμιση με πλάτες το δικό μας όνομα, το χρήμα και την ικανοποίηση της αναγνώρισης σε όλη την Ελλάδα και στο εξωτερικό μετά ίσως αν συνεχίσουμε με την επιτυχία που προβλέπω.
Ήρθε κοντά της και κινήθηκε ολόγυρα της πιάνοντας ελαφρά τον ώμο της Χαράς με το λεπτό περιποιημένο χέρι της . Η κοπέλα θαύμασε το μονόπετρο που λαμποκοπούσε στο μεσαίο δάχτυλο της δίπλα σε μία περίτεχνη πλατινένια βέρα. Η κυρία  Steynthans γύρισε στο γραφείο της, κάθισε στη δερμάτινη πολυθρόνα της και η φωνή της άλλαξε χροιά μιλώντας πιο δυνατά και χτυπώντας το στυλό της στο κρύσταλλο σε κάθε της φράση.
- Ένα εργαστήριο εδώ μαζί μας κυρία Παπαδάκη, σύγχρονο και επιστημονικά τέλειο, μία εξασφαλισμένη μεγάλη αμοιβή των γνώσεων σας  και μία μεγαλύτερη πώληση χωρίς την αγωνία της πώλησης και διακίνησης των προϊόντων σας. Τα βαζάκια και οι κρέμες σας σε καλύτερη συσκευασία, το όνομα της φίρμας σας στις νέες ετικέτες, ποσοστά βέβαια στις πωλήσεις και σε  λίγους μήνες δοκιμών του αποτελέσματος τι άλλο;..μα βέβαια μετοχές στην εταιρία μας. Δεν νομίζετε ότι ο ουρανός άνοιξε και σας έπεσε χρυσόσκονη μαγική ;
Μιλάει τόσο άνετα και σωστά τα ελληνικά σκέφτηκε η Χαρά μέσα της ασυναίσθητα αντί να σκεφτεί τα όσα της αράδιαζε με τόση άνεση . Όσα της έδινε ήταν ένα όνειρο γι’ αυτή κι εκείνη σκεπτόταν πράγματα αδιάφορα όπως αν ήταν Ελληνίδα ή όχι! Χωρίς να το σκεφτεί  έκανε την ερώτηση:
-Νόμιζα από το επίθετο σας ότι είστε Αγγλίδα ή Αμερικανίδα, μιλάτε τόσο σωστά που σίγουρα κάνω λάθος.
Η Steynthans ξαφνιάστηκε από τον αυθορμητισμό και την άσχετη ερώτηση της μαθημένη να συναντά συνήθως ανθρώπους που νοιαζόντουσαν για νούμερα και αποδοχές προσφορών.
-Είμαι Ελληνίδα, Αθηναία,  μα έχω παντρευτεί στο εξωτερικό στην Αυστραλία . Όπως καταλαβαίνετε αυτό είναι το όνομα του συζύγου μου και η εταιρία αυτή δικό μου δημιούργημα μικρό στις δικές του επιχειρήσεις.
-Μικρό; Μικρό είπατε; Μα η Cosmet είναι τεράστια εταιρία , πίστευα ότι ήταν Ελληνική μα από ότι βλέπω σίγουρα είναι ίσως πολυεθνική.
- Όχι μικρή μου, Ελληνική είναι απλά είμαστε θυγατρική του ομίλου Steynthans του συζύγου μου. Δυστυχώς ο σύζυγος μου έχει το τελευταίο καιρό ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας ,δυστυχώς μόνιμο και ο γιος μας κι εγώ διευθύνουμε τον όμιλο μαζί με μετόχους βέβαια έχοντας τη πλειοψηφία. Λοιπόν αφού απάντησα στις απορίες σας τι θα μου απαντήσετε εσείς στις δικές μου προτάσεις;
-Ο γιος σας διευθύνει την εταιρία; Μα είστε τόσο νέα πως είναι δυνατόν να έχετε τόσο μεγάλο γιο;
Η Steynthans έριξε πίσω το κεφάλι και ξέσπασε σε δυνατά γέλια, αυτό το κορίτσι ήταν φοβερά αυθόρμητο, παιδί θα έλεγε , αχ! Θεέ μου πως θα την ανεχόταν έστω για λίγο καιρό μετά την υπογραφή της; Την έλκυαν οι δυνατοί χαρακτήρες, ήθελε πάντα να παλεύει  με κάθε νέο συνεργάτη και να νοιώθει την ικανοποίηση να τον κάνει πιόνι στα χέρια της. Αυτή η μικρή ήταν πανεύκολο πιόνι, χαμένο από χέρι στη ζωή και το στίβο των επιχειρήσεων, το ενδιαφέρον της γι’ αυτήν θα διαρκούσε για λίγο και θα φρόντιζε να τη χώσει σε ένα εργαστήρι και να μη τη βλέπει.
-Ευχαριστώ για το κοπλιμάν που μου κάνετε, δεν είμαι τόσο νέα κοντεύω τα 45 και ο γιος μου ..ο γιός μου πράγματι είναι γιος του συζύγου μου από το πρώτο του γάμο. Ο Stivens Steynthans είναι 32 και είναι εξαιρετικός επιχειρηματίας. Λοιπόν; Τι αποφασίσατε; Μπορώ να σας αφήσω περιθώριο 3 ημερών μετά θα δεχθώ ίσως τη συνεργασία με ένα παρόμοιο με σας εργαστήρι ενός Κύπριου . Βλέπετε προτίμησα εσάς πρώτα γιατί μου αρέσει να προωθώ νέες γυναίκες, νέες επιχειρηματίες όπως ακριβώς ήμουν κι εγώ. Μόνον που εσείς πρέπει να μου αποδείξετε ότι έχετε τη τόλμη να προχωράτε και όχι να μένετε στη στασιμότητα της επιτυχίας που έχετε τώρα.
Η Χαρά ένοιωσε τη καρδιά της να χτυπάει δυνατά, αισθάνθηκε πανικό και ανασφάλεια, υπήρχαν και άλλου σαν κι αυτήν  σίγουρα, θα έχανε την ευκαιρία που της δινόταν αν δεν έπαιρνε απόφαση.  Ένα εργαστήρι επιπέδου της cosmet, διαφήμιση,  γνωριμίες, νέες προοπτικές σίγουρες θα ανοιγόταν μπροστά της..Τι να κάνει; Να δεχθεί; Τι θα έχανε; Τι θα κέρδιζε; Να ρωτούσε τη Λενιώ; Σε ποιόν να απευθυνόταν γα να ρωτήσει τη γνώμη του; Τώρα ξαφνικά ανακάλυψε ότι ήταν μόνη, χωρίς συγγενείς, χωρίς αγαπημένο, χωρίς κάποιο δυνατό άνθρωπο δίπλα της . Άραγε αν υπήρχε ο πατέρας που ονειρευόταν δίπλα της, αν υπήρχε αυτός ο ..κάποιος που θα της άνοιγε την αγκαλιά στα δύσκολα..
-Κυρία Steynthans η πρόταση σας με τιμά και βλέπω ότι μου προσφέρετε πολλά με άνεση. Όμως οφείλω να σας πω ότι τα σκευάσματα μου έχουν μία δυσκολία που ίσως δεν ξέρετε και πρέπει να σας ενημερώσω. Χρειάζομαι συνεχώς διάφορα φυτά , άπειρα βότανα όπως πχ. Καλεντούλα και χαμομήλι για τις καταπραϋντικές κρέμες μας που είναι οι πιο ζητούμενες, αλόη, πεύκο, ιβίσκο, μαστίχα, κρόκο, άνθη τριανταφυλλιάς εκατοντάφυλλης,  γιασεμί, τίλιο ,άπειρα πιστέψτε με  που τα συλλέγω στις ανάλογες εποχές και πολλές φορές οι καιρικές συνθήκες επηρεάζουν τη συλλογή τους με αποτέλεσμα να έχω ελλείψεις. Χρειάζεται εργασία χωρίς χημικές προσθήκες με αποτέλεσμα να έχουμε προϊόντα που επηρεάζονται από πολλά..Η δική μου παραγωγή είναι μικρή οπότε δεν μπορώ να επεκταθώ σε μεγάλη παραγωγή, δεν γίνεται.
Η Steynthans την κοίταξε με μία ματιά όλο επιείκεια λες και είχε μπροστά της ένα παιδάκι που της αράδιαζε μεγάλα προβλήματα γι’ αυτό και αξεπέραστα. Την σταμάτησε με μία κίνηση του χεριού της και ένα χαμόγελο όλο κατανόηση μα και με δόση βαρεμάρας λες και κουράστηκε από όσα άκουγε.
-Αυτό άστο σ’ εμένα γλυκιά μου, είναι αστεία αυτά που μου λες και ίσως αν εργαστείς μαζί μας θα δεις ότι η απόκτηση όσων υλικών θες θα είναι στα πόδια σου όποτε  θες..Λοιπόν; ποια είναι η απάντηση σου;
Η βιασύνη στη φωνή της, η αίσθηση ότι την είχε κουράσει που γινόταν έντονη στη κάθε της νευρική κίνηση, οι ματιές της στο πλατινένιο της λεπτό ρολόι του καρπού της..όλα μαζί   έκαναν τη Χαρά να προφέρει σχεδόν αυθόρμητα :
-Ναι, δέχομαι..απλά θα ήθελα να δω ένα γραπτό κείμενο με τους όρους σας, τις υποχρεώσεις μου και τις δικές σας σε αυτή τη συνεργασία.
Τα μάτια της όμορφης γυναίκας έλαμψαν λιγάκι ειρωνικά, νάτην η μικρή σκέφτηκε, μπήκε στον ιστό μου απλά κάνει τις πρώτες κινήσεις να δει πόσο μπορεί να προχωρήσει και πόσο μακριά της θα σταθώ. Σηκώθηκε της άπλωσε το χέρι και μετά της είπε με καθαρά επαγγελματική έκφραση :
-Η γραμματέας μου θα σας ενημερώσει γρήγορα για τα συμβόλαια και τις υπογραφές. Βέβαια θα συνοδεύεστε σίγουρα από το δικηγόρο σας που θα συναντηθεί προηγουμένως με το δικό μας. Καλώς ήρθατε στη Cosmet αγαπητή μου, θα  είστε το νεώτερο μέλλος όπως καταλάβατε και είναι μία νέα αίσθηση για μας.
Η Χαρά σηκώθηκε ενθουσιασμένη και την αποχαιρέτησε με ένα χαμόγελο της και μία φράση ευχαριστίας μέσα στα χείλη της. Βγήκε στο προθάλαμο σχεδόν γελώντας και βιάστηκε να τρέξει γρήγορα προς την έξοδο να πάει όσο γινόταν πιο γρήγορα στη μητέρα της να το πει. Το πόδι της μπλέχτηκε στην άκρη ενός μικρού σκαλοπατιού και ένοιωσε τον εαυτό της να πέφτει ενώ ο πανικός την κυρίευσε. Ένοιωσε δύο δυνατά χέρια να την αγκαλιάζουν λίγο πριν πέσει στο μάρμαρο του σκαλοπατιού , το κεφάλι της χώθηκε σε ένα στέρνο που μύριζε τη πιο αρρενωπή ανδρική κολόνια που γνώριζε και τα μάτια της βυθίστηκαν  σε μία θάλασσα μελιού που τα αγκάλιαζαν ξανθές ανταύγειες μαλλιών.
-Μη φοβάστε, σας κρατώ, της …ψιθύρισε το «όνειρο» που την είχε στην αγκαλιά της κι εκείνη έμεινε ακίνητη, αμίλητη νοιώθοντας ότι κάτι σε αυτή την εταιρία είχε βάλει σκοπό να την αποκτήσει για πάντα σε κάθε σημείο της ζωής της.